Yeni bir emekli...

Her insanın yaşamında kritik virajlar, yeni dönemler vardır…

Mehtap Derinsu… Eşim… O da yeni bir döneme başladı…

O da benim gibi artık bir emekli…

Hayatı 5 dönemde yaşadığımızı düşünebiliriz… İlki çocukluk, sonuncusu ihtiyarlık… Her ikisinde de çeşitli kısıtlamalarla karşı karşıya kalırız…

Aradaki dönemi 3’e ayıralım.. Bunun 2’sinde çalışırız, birinde de genellikle emekli sınıfında yaşamın keyfini daha yoğun bir şekilde almaya çalışırız…

Mehtap da bu sürece girdi…

24 dolu dolu iş yaşamından sonra aktif çalışmaya nokta koydu…

İş yaşamının büyük çoğunluğunu geçirdiği Denizbank’da, bırakırken hiçbir çirkinlik yaşamadan, aksine teşekkürlerle, tebriklerle ayrılması herhalde gurur kaynağı olmuştur 24 yılın ardından… Ben eşi olarak son günlerde yaşadıklarını görünce fazlasıyla mutlu oldum, gururlandım…

Yakın çevremin iyi bildiği üzere ben iş hayatıma onun kadar güzel bir nokta koyamamış, ahlaksızca mesleğimden uzaklaştırılmıştım. Böyle olması beni çok üzmüştü, bunu da sık sık dile getirmiştim…

Aradan 8 yıl geçti… Çevremde ‘dostum’ olarak bildiğim insanların büyük çoğunluğu dutun ağaçtan düşüşü gibi yaşamımdam düştüler… Durumu anlamayanlar oldu, o oldu, bu oldu… Çok şaşırdığım kişiler oldu ama sonuçta ‘öz dünya’ma gerçek dostlarımla döndüm…

Belki çok daha zor günler yaşardım psikolojik olarak. Ama ailem hep yanımda oldu… Başta da elbette Mehtap…

Bankacılık çok zor, çok stresli… Özellikle son yıllarda bozulan ekonomiyle sanırım meslek olarak medya gibi çıkmaza giren sektörlerden biri. Ama Mehtap o zor günlerinde bana en güçlü eli uzatandı. Hem işiyle hem benle uğraştı bir dönem… İş bulamadığım anlarda o çalışırken bana kızımla ilgilenmenin de ailemiz adına çok önemli olduğunu hissettirdi.

Birbirimize kenetlendik, annem ve kızımızla beraber çekirdek aile olarak dik durduk… Şimdi Mehtap da aramızda bir emekli olarak yer alacak…

Ülke şartlarında aslında en güzeli, emeklilikle beraber kişiye bir de piyango çıkması! Henüz o yok ama emeklilik de bir nevi piyango… Bundan sonra şartlar doğrultusunda dostlarımızla kalan yaşamımızdan keyif almaya çalışacağız…

Kimbilir… Belki bana belki Mehtap’a yeni fırsatlar çıkar zamanla… Ama çıkmasa da ‘Hayat yaşadığımız gündür’ ilkesiyle Mehtap da emekliğinin keyfini çıkaracaktır. Çünkü bunu haketti ve onu yaşamında daha çok göreceği için heyecanlanan bir Damla söz konusu…

Şöyle bir düşününce 24 yıl bir meslekte kolay değil… Bu yıl bir kontrol için 3 gün izin almıştı. Ondan bile huzursuzken işlerinin 1.5 günde bitmesiyle bize 1.5 gün kalmıştı. 24 yıl boyunca minimum rapor kullanan Mehtap, o 1.5 günde daha bir huzursuzdu, ‘Ben alışık değilim böyle durumlara’ deyip durmuştu…

24 yıl… Sadece resmi ve yıllık izinler… Onca müşteri… Onca dost… Onca stres… Araya sığan bir evlilik… Ardından Damla… Ömrün ciddi bir bölümü... 24 yılın alışılan düzeninden vazgeçmek Mehtap için de kolay olmayacaktır… Bir başka deyişle tembel hayatına geçiş kolay olmayacaktır…

Ama insanoğlu her türlü düzene zamanla ayak uydurur… Mehtap da uyacaktır…

Emekliliğin hayırlı olsun hatun…

En güzel gülümsemelerine devam edeceğin bir yaşamımız olur umarım…

24 yıl iş hayatının yarısında ben vardım... Emekliliğinde hep olacağım... 

İyi ki varsın...